KËNDONJËSIT'

Çdo gjë me shpirt në këtë jetë ka me vet'he fuqinë që të përparojë dhe 
të mirësohetë. Histori e dheut, që nga bimët e kafshët dhe gjer te njeriu, 
nuk është veçse ecja e madhe në udhë të gjerë të përparimit.
Organizmat që nukë përparojnë, janë të dënuara për humbje dhe fikje, 
se duhet që të ecin në përparim ose të shuhenë. Nukë rron dot asnjë gjë
duke qëndruar në shkallën që është.

Përparimi i një kombi varetë nga përmirësimi dhe naltësimi i çdo 
njeriu që formon këtë komb: duke ecur dhe duke u naltësuar gjithë së 
bashku, del në shpëtim shoqëria dhe zë një vend të ndershëm. Kur është 
një komb me njerëz të zgjuarë dhe të ngriturë, një frymë e ngrohtë dhe e 
shëndoshë shkon në shpirt të çdo njeriu, i shtyn që të ecin dhe të përparojnë, 
ujep një fuqi dhe një forcë të re. Ideja dhe vullneti, qëllimi dhe ideali i një
kombi, janë më të fortat e fuqive në botë...

Po e shkruaj këtë libër të vogël për ty, këndonjës, dhe aqë më tepër 
nëse je i ri. Se mbi ty dhe mbi shokët e tu, do të mbështetet fuqija 
përparimtare dhe ju do të jini punëtorët e veprës së madhe.

Njihni vet'hen tuaj dhe duajeni. Dini cilëtjini, ku rroni dhe si gjëndeni. 
Në këtë njohje dhe dituri, merrni një kurajo për udhën e përparimit, 
punoni pa reshtur në veprën e bekuarë, sado e vogël dhe cilado që të jetë 
pjesajuaj. Dhe shpresa e gëzimi do të vijnë nga puna.

						Lumo Skëndo

1. Hyrja e veprës "Pritmi'i Shqipërisë", botuar në Sofje, 1915